In 2014 liep Marije Boone stage bij Ipse de Bruggen en vervolgens is ze nooit meer weggegaan. Ze werkt als begeleider op een woning voor cliënten met ernstige verstandelijke en meervoudige beperkingen. Dorien is één van hen, en Marije koestert de band die zij met elkaar hebben opgebouwd: “Dorien voelt en ervaart veel, maar zij kan al die prikkels moeilijk verwerken en uiten. Het is aan mij om die omgeving voor haar te vertalen. Eigenlijk ben ik dus haar zintuigen. Omdat Dorien en ik elkaar inmiddels goed kennen, herken ik de vraag achter haar gedrag. Als begeleider leer je kijken naar het kleine. Daar krijg je dan iets groots voor terug: een glimlach, of een ander blijk van vertrouwen.”
Dorien is voor haar verzorging afhankelijk van Marije en haar collega’s. Marije: “Onze cliënten geven zich iedere dag weer over aan het moment. Alles wat we voor ze doen, doen we met ze en voor ze. Dorien leeft in het hier en nu, in een wereld waarin alleen zij bestaat. Woorden als ‘straks’ of ‘later’ zeggen haar niets, omdat ze geen tijdsbesef heeft. Wachten vindt ze daardoor heel erg vervelend, bijvoorbeeld als ik even een andere cliënt help. Nu ze ouder wordt, komen prikkels ook harder binnen. Dan kan ze het op een schreeuwen zetten of in haar hand bijten. Dat is haar manier om aan te geven dat de situatie haar teveel wordt, en dat ze ons nodig heeft om die voor haar te begrenzen.”
“Dorien is iemand die onze nabijheid nodig heeft om de wereld te overzien. Ze gebruikt bijvoorbeeld herkenwoorden die haar houvast geven, zoals koffie, slapen, slab of douchen. Alleen, soms geeft ze haar eigen betekenis aan die woorden, dus ze bedoelt haar bril als ze appel zegt en ze wijst naar buiten als ze honger heeft. Het is aan ons om elke dag die puzzel te leggen, niet alleen door goed naar haar te luisteren, maar vooral door goed te kijken. Ik communiceer ook mét haar, niet náár haar. Ik praat bijvoorbeeld altijd in de we-vorm, want eigenlijk doen we alles samen. En mimiek en aanraking zijn heel belangrijk, omdat je daarmee een veiligheid en herkenning kunt creëren die woorden lang niet altijd hebben.”
“Dorien is heel gevoelig voor enthousiasme en erkenning. Ze vindt het heerlijk als de ogen op haar gericht zijn en helpt graag mee. Bij het aankleden bijvoorbeeld, door mee te bewegen waar ze kan. In die dagelijkse verzorging leg ik haar dan eenvoudige keuzes voor. Wil je vandaag een bloesje of een T-shirt aan? Wil je in bed rusten of in de ligstoel? Wil je jam of kaas op je brood? Dat zijn voor een ander misschien simpele vragen, maar deze keuzes geven Dorien regie. Die ruimte zoeken we altijd, bij Ipse de Bruggen.”
Wat Marije heel fijn vindt, is het familiegevoel dat in de woning heerst: “Als collega’s heb je elkaar nodig om cliënten steeds beter te leren kennen en begrijpen. In de dagelijkse overdracht bespreken we wat ze die dag hebben meegemaakt en welke signalen we hebben opgevangen. Daarbij betrekken we ook de familie en de vrijwilligers. In die driehoek is iedereen gelijkwaardig en brengen we allemaal onze eigen kennis en achtergrond mee. Eigenlijk krijg je er gewoon een familie bij, met alle emoties én de vertrouwdheid die daarbij horen. Ook dat maakt dit werk zo waardevol. Na iedere vakantie ben ik blij dat ik weer aan de slag kan!
Diana Vogels heeft altijd al iets met gebarentaal gehad. Haar broertje heeft dyslexie en in het speciaal onderwijs dat hij volgde, werd veel gebruikgemaakt van gebarentaal als ondersteuning.
Leonie Buitelaar werkt als PB’er en begeleider E op De Rijksstraatweg, een zorgboerderij in Zwammerdam.
Als ervaringsdeskundige in de gehandicaptenzorg helpt Dick van Dijk cliënten met hun problemen. Door zelf open te zijn over zijn verslavingsleven levelt hij goed met hen.
Victor Kagiorgis wilde graag in de zorg werken. Hij koos voor een baan als woonbegeleider bij Ipse de Bruggen.
Op haar vrije woensdagmiddag wilde Sheila Dhonre graag iets betekenen voor anderen.
Na ruim tien jaar begeleider te zijn geweest bij de dagbesteding voor volwassenen, maakte Esther de Leeuw den Bouter in 2022 de overstap naar een andere leeftijdsgroep.
De Kloosterkade is een spiksplinternieuw wooncomplex in Delft, waar Ipse de Bruggen 23 appartementen heeft voor jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking.
Larissa van Duijn werkt als persoonlijke begeleider op Kinderdienstencentrum Kind en Zo in Delft.
Hans is sinds 2022 vrijwilliger op Doelen 11 van Ipse de Bruggen, in Nootdorp.
