Leonie Buitelaar werkt als PB’er en begeleider E op De Rijksstraatweg, een zorgboerderij in Zwammerdam. In deze landelijke omgeving zijn vijf woningen gerealiseerd voor 34 bewoners, inclusief een dagbesteding. De mannelijke bewoners van 5E, de woning waarin Leonie werkzaam is, hebben veelal te kampen met een licht verstandelijke beperking, een onveilige basis, hechtingsproblematiek en gedragsproblemen. Hieruit kunnen onbegrip en boosheid voortkomen. Leonie begeleidt hen bij hun dagelijkse leven en activiteiten. Dat gebeurt altijd op basis van gelijkwaardigheid, vertelt ze: “Wij zijn niet meer dan onze bewoners. Wij zijn te gast in hun huis en bekijken samen met hen wat er nog moet gebeuren.”
Leonie kwam uit de horeca toen zij in 2006 een advertentie van Ipse de Bruggen in de krant tegenkwam. Waarom niet, dacht ze, hoewel ze zichzelf totaal geen type voor de zorg vond. Dat laatste had ze dan toch verkeerd ingeschat, want zeventien jaar later geeft het werk bij Ipse de Bruggen haar nog steeds veel voldoening: “Dat de bewoners mij het vertrouwen geven om hun leven met mij te delen: dat maakt mijn keuze voor de zorg tot de beste stap die ik ooit heb gezet.”
De Rijksstraatweg is geopend in 2020. Leonie was vanaf het prille begin bij dit nieuwe concept betrokken: “Onze bewoners hebben baat bij de rust van deze landelijke omgeving. Er lopen hier veel dieren rond, en die geven een gevoel van vertrouwen dat onze bewoners vaak bij mensen hebben gemist. In het begin werkte ik op 5B, om een lijntje te behouden met twee bewoners die doorstroomden vanuit de woning waar ik eerst werkte. Op een gegeven moment heb ik de overstap gemaakt naar 5E, omdat daar voor mij meer uitdaging lag. In deze woning doen we veel samen met de bewoners. We noemen dat ook wel Samen100: soms doen de bewoners wat meer in het huishouden, soms de begeleiders, maar we gaan voor een gezamenlijk eindresultaat van 100%. Die wederzijdse betrokkenheid vind ik heel belangrijk.”
“Zonder humor en creativiteit kom je in dit werk niet ver. Je moet weten waar deze mannen vandaan komen, om te snappen waarom zij soms heftig reageren. Voor mij is het dan de uitdaging om uit te vinden hoe ik daarmee kan omgaan, zodat de vlam niet in de pan slaat. Je hoeft het je niet persoonlijk aan te trekken, want onder het probleemgedrag zit een vraag waarnaar je moet leren luisteren. Wanneer je die eruit weet te filteren, ontstaat de vertrouwensband die dit werk zo waardevol maakt. Bewoners mogen hier zijn wie ze zijn. Vanuit die basis ontstaat de ruimte om samen met hen te onderzoeken hoe ze dingen ook anders kunnen aanpakken.”
Diana Vogels heeft altijd al iets met gebarentaal gehad. Haar broertje heeft dyslexie en in het speciaal onderwijs dat hij volgde, werd veel gebruikgemaakt van gebarentaal als ondersteuning.
Als ervaringsdeskundige in de gehandicaptenzorg helpt Dick van Dijk cliënten met hun problemen. Door zelf open te zijn over zijn verslavingsleven levelt hij goed met hen.
Victor Kagiorgis wilde graag in de zorg werken. Hij koos voor een baan als woonbegeleider bij Ipse de Bruggen.
Op haar vrije woensdagmiddag wilde Sheila Dhonre graag iets betekenen voor anderen.
Na ruim tien jaar begeleider te zijn geweest bij de dagbesteding voor volwassenen, maakte Esther de Leeuw den Bouter in 2022 de overstap naar een andere leeftijdsgroep.
De Kloosterkade is een spiksplinternieuw wooncomplex in Delft, waar Ipse de Bruggen 23 appartementen heeft voor jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking.
In 2014 liep Marije Boone stage bij Ipse de Bruggen en vervolgens is ze nooit meer weggegaan.
Larissa van Duijn werkt als persoonlijke begeleider op Kinderdienstencentrum Kind en Zo in Delft.
Hans is sinds 2022 vrijwilliger op Doelen 11 van Ipse de Bruggen, in Nootdorp.
