Hans is sinds 2022 vrijwilliger op Doelen 11 van Ipse de Bruggen, in Nootdorp. In de woning wonen acht mannen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag. Martin is een van hen. Hij is gek op Hans; zodra Hans binnenkomt is hij door het dolle heen. Waarom Hans nodig is in het leven van Martin, vertellen ze in een dubbelinterview.
Hans kreeg twee jaar geleden long covid en werd helaas niet meer de oude. Hij werkte bij een oliemaatschappij en werd afgekeurd. De bedrijfsarts adviseerde hem vrijwilligerswerk te gaan doen, om structuur te houden en nuttig te blijven. “Ipse de Bruggen kende ik al, doordat mijn zoon autisme heeft”, vertelt Hans. “Het is een sympathieke organisatie waar goed voor cliënten wordt gezorgd. Ik hoop dat dit werk als vrijwilliger een opstapje kan zijn om in dienst te komen bij Ipse de Bruggen. Als ik genoeg hersteld ben, zou ik graag gastheer of huismeester worden.”
Op verschillende locaties zijn vrijwilligers nodig, dus Hans kon kiezen waar hij aan de slag wilde. Twee keer in de week gaat hij naar Doelen 11 om ‘de jongens’, zoals hij ze zelf noemt, gezelschap te houden, er met hen op uit te gaan en om te klussen aan de woning. “Denk aan het vlechten van het hekwerk van de woning zodat dat er weer netjes uitziet, het sauzen van de woonkamer en gister heb ik de wilgen geknot. Ik ga ook vaak leuke dingen met de jongens doen, zoals naar de rommelmarkt op Koningsdag of naar het winkelcentrum.”
Martin heeft een leuk voorbeeld en vertelt dat hij pas nog met Hans naar de Hornbach is geweest, om benodigdheden voor zijn modelauto te kopen. “Ken je die film Back to the Future? Daar zit een speciale auto in; een DeLorean. Daar heb ik een modelauto van. Hans helpt me niet met het in elkaar zetten daarvan; daar heeft hij geen geduld voor. Maar we hebben wel samen lijm gekocht, zodat ik weer verder kon. En nu ik niet verder kom, helpt hij me iemand te zoeken die wél weet hoe mijn auto verder gebouwd moet worden.”
“Ik probeer Martin alles aan te reiken zodat hij er zelf mee verder kan. Het is zíjn hobby.”
Het is nogal een ingewikkeld bouwpakket, geeft Hans toe. “Dat priegelwerk is niets voor mij. Maar Martin vindt het geweldig, dus ik probeer hem alles aan te reiken zodat hij er zelf mee verder kan. Het is zíjn hobby.” Dat geldt ook voor andere alledaagse dingen, zoals het zetten van koffie. “Toen ik voor het eerst in de woning kwam, wisten de jongens niet hoe dat moest. Nu krijg ik altijd een kop koffie van hen, als ik aankom. Die smaakt niet al-tijd even lekker”, knipoogt Hans, maar volgens hem gaat het daar ook helemaal niet om “Je ziet ze gewoon genieten, als ze weer iets nieuws hebben geleerd. Het geeft hun zelfstandigheid, en dat geeft mij weer plezier.”
Martin zelf geeft aan dat hij het vooral heel gezellig vindt met Hans. “Het is een fijne man.” En dat hij bij Hans terechtkan als hij het even lastig heeft. Hans: “Martin loopt weleens tegen zijn beperkingen aan, daar heeft hij het soms moeilijk mee. Dan luister ik en probeer ik hem zo goed mogelijk te helpen. Hoe beter ik hem ken, hoe beter dat gaat. En wat ik van hem – en de andere jongens trouwens ook – terugkrijg, is heel veel liefde. Het is waanzinnig hoe ze staan te zingen en te dansen als ik binnenkom. Ik had hiervoor een leuke baan, maar de dankbaarheid hier is ultiem.”
Diana Vogels heeft altijd al iets met gebarentaal gehad. Haar broertje heeft dyslexie en in het speciaal onderwijs dat hij volgde, werd veel gebruikgemaakt van gebarentaal als ondersteuning.
Leonie Buitelaar werkt als PB’er en begeleider E op De Rijksstraatweg, een zorgboerderij in Zwammerdam.
Als ervaringsdeskundige in de gehandicaptenzorg helpt Dick van Dijk cliënten met hun problemen. Door zelf open te zijn over zijn verslavingsleven levelt hij goed met hen.
Victor Kagiorgis wilde graag in de zorg werken. Hij koos voor een baan als woonbegeleider bij Ipse de Bruggen.
Op haar vrije woensdagmiddag wilde Sheila Dhonre graag iets betekenen voor anderen.
Na ruim tien jaar begeleider te zijn geweest bij de dagbesteding voor volwassenen, maakte Esther de Leeuw den Bouter in 2022 de overstap naar een andere leeftijdsgroep.
De Kloosterkade is een spiksplinternieuw wooncomplex in Delft, waar Ipse de Bruggen 23 appartementen heeft voor jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking.
In 2014 liep Marije Boone stage bij Ipse de Bruggen en vervolgens is ze nooit meer weggegaan.
Larissa van Duijn werkt als persoonlijke begeleider op Kinderdienstencentrum Kind en Zo in Delft.
