Fleur heeft Diana nodig om haar dagritme vol te houden
Diana Vogels heeft altijd al iets met gebarentaal gehad. Haar broertje heeft dyslexie en in het speciaal onderwijs dat hij volgde, werd veel gebruikgemaakt van gebarentaal als ondersteuning.
Victor Kagiorgis wilde graag in de zorg werken. Hij koos voor een baan als woonbegeleider bij Ipse de Bruggen. Een betekenisvolle baan die hem veel brengt: het verschil kunnen maken voor een ander en werken met mensen geeft hem veel energie. “Ik kan iemand écht helpen door handvatten te geven hoe om te gaan met het leven.”
“Als ik mijn dag op de woning begin dan zit Edwin, mijn vaste cliënt, al vol verwachting op mij te wachten. Het is zo’n lieve, behulpzame en sociale man. Hij is zo enthousiast als hij van mijn collega’s hoort dat ik de volgende dag er weer ben. We hebben een goede klik. Ik kan hem écht helpen door handvatten te geven hoe om te gaan met het leven. Tegen hem ben ik altijd eerlijk, de dingen zijn zoals ze zijn. Als we iets doen, dan doen we het samen. Ik ga met hem mee en doe ook wat hij doet. Samen gaan we het aan. Hij voelt zich bij mij op zijn gemak; ik neem altijd de tijd om naar hem te luisteren.”
“Een band opbouwen is investeren. Dat gaat niet zonder slag of stoot”, vertelt Victor. Ik zet dat ene stapje vooruit, waar anderen misschien een stapje achteruitzetten. Als ik ergens tegenaan loop kan ik altijd bij mijn collega’s aankloppen. Het is echt een warm bad waar ik in terecht ben gekomen. We staan voor elkaar klaar en iedereen weet wat zijn taak is. Als je zo veel tijd met elkaar doorbrengt vind ik het belangrijk dat de band goed is.”
Victor werkte als kunstenaar toen hij de overstap naar de zorg maakte. Tijdens zijn studie Art en Design liep hij stage op een kunstzinnige dagbesteding. Daar is het zaadje voor zijn liefde voor de zorg en het werken met mensen geplant. “In mijn huidige werk kan ik ook mijn creativiteit kwijt. Zo ga ik bijvoorbeeld schilderen met de cliënten. Ik zie dat ook als een voordeel voor hen. Creatief bezig werkt namelijk therapeutisch en je wordt er rustig en ontspannen van. Edwin en ik hebben elkaar gevonden in creatief bezig zijn. Hij vond schilderen zo leuk, dus ik heb het hem geleerd. Na een aantal keer geschilderd te hebben, heeft-ie zelfs een zelfportret gemaakt. Ook timmeren we weleens samen vogelhuisjes. Mijn werk vind ik ontzettend leuk, ik heb bijna niet het gevoel dat ik aan het werk ben. De zorg is warm en ik kan echt van betekenis zijn voor een ander.”
Diana Vogels heeft altijd al iets met gebarentaal gehad. Haar broertje heeft dyslexie en in het speciaal onderwijs dat hij volgde, werd veel gebruikgemaakt van gebarentaal als ondersteuning.
Leonie Buitelaar werkt als PB’er en begeleider E op De Rijksstraatweg, een zorgboerderij in Zwammerdam.
Als ervaringsdeskundige in de gehandicaptenzorg helpt Dick van Dijk cliënten met hun problemen. Door zelf open te zijn over zijn verslavingsleven levelt hij goed met hen.
Op haar vrije woensdagmiddag wilde Sheila Dhonre graag iets betekenen voor anderen.
Na ruim tien jaar begeleider te zijn geweest bij de dagbesteding voor volwassenen, maakte Esther de Leeuw den Bouter in 2022 de overstap naar een andere leeftijdsgroep.
De Kloosterkade is een spiksplinternieuw wooncomplex in Delft, waar Ipse de Bruggen 23 appartementen heeft voor jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking.
In 2014 liep Marije Boone stage bij Ipse de Bruggen en vervolgens is ze nooit meer weggegaan.
Larissa van Duijn werkt als persoonlijke begeleider op Kinderdienstencentrum Kind en Zo in Delft.
Hans is sinds 2022 vrijwilliger op Doelen 11 van Ipse de Bruggen, in Nootdorp.